Cuma, Ekim 28, 2016

Tırnak Yeme...1

30 yaşındayım.

Kreşten bu yana, hiç abartmıyorum, tırnaklarımı hep yemişimdir. Yani yemek de değil, ısırıp, çekiştirip koparmak...

Bu konuyu en az 4 post halinde yazacağım.

İlk tırnak kopardığım günü hatırlıyorum, anneme de sormuştum daha sonrasında. Annem o dönem acayip çalışıyor ama anlatamam. Hani önce kreşe, onun öncesinde de bir teyzeye bırakırdı beni. O teyze de ne sinirliydi hayal meyal hatırlarım.

Çalışan annenin dramı cidden.

Daha sonrasında okul zamanı geldiğinde ise 4 kardeşin aynı apartmanda oturduğu günler vardı. O günlerde de çok huzurlu olduğu söylenemez. Bu yüzden bir teyzemle çok yakın olamıyorum halen. Yapılan bişeyi pek de unutabildiğimizi söyleyemem...

Hatalar yapılmak için varlar sanki.

Ama ilerisini kimsecikler düşünmüyor...

Tüm ilkokul boyunca ordan oraya gittim durdum. O zamanlarda da çok ciddi tırnak kemirmelerimin olduğunu hatırlıyorum. Hatta apse olan parmaklar, ağırlaşan parmaklar...

Çok dikkat etmelisiniz...

Bunun devamı tabiki gelecek bu önsöz gibi olsun açıkçası...

İnternette "tırnak yeme" başlığını aradığınızda derslerde başarısızlık, korkular, sınavlar, ailevi sorunlar, aile içi şiddet, öğretmenler ile ilgili sorunlar, okulla ilgili başka sorunlar, ailenin baskıları, arkadaş sorunları filan çıkıyor...

Devamı gelecek.

Bu seri çok sert olacak...

Belki de ayna gibi düşünün....


2 yorum:

  1. Sinir oluyorum ama tirnak kenarlarimi yedigimde cok rahatliyorum kizimda tirnaklarini yiyor yok vazgeciremiyorum kotu bir aliskanlik gercekten

    YanıtlaSil
  2. 24 sene bir fiil tırnak yedim bekliyorum neler olacak neler ile yüzleşecegiz çalışan anne dramı değil bence

    YanıtlaSil