Dayımı kaybettiğim seneydi...
Öss'ye hazırlanıyordum hem de konservatuar için denemeyi planlıyordum...
Kursa gittim özel ders aldım ama olmadı...
Öss'ye 52 gün kala da dayımı kaybedince konservatuardan vazgeçtim ve başka şeyler okudum...
Lisansta da yeri geldi özel kurslara gittim... Çok okudum denedim... Şimdilerde ise yeniden kursa gidiyorum... Tiyatro... İnsan mutlu oluyor...
Lisanstayken bir dizi vardı... Hatta detaylarını da anlatmıştım... Ve İstanbul'a gittim hocayı canlı kanlı gördüm... Bizim gruba anlattım inanamadılar...
Dizileri izlerken kendi hayatımızda bişeyler buluruz... Yeri gelir bağırırız, ağlarız, güleriz hatta evdekilerle tartışırız... Kime ne ki o anki duygunu yaşarsın...
Hocayı görünce mutlu oldum...
Gerçekten düşündüğüm hayal ettiğim güçlü bir kadın vardı karşımda... Dost olacak bir hoca... Çok çalışan ayakları üstünde duran can bir hoca... Çok sevindim baya da oturduk...
Yanılmamışız ekipce... İyiki var... Aslında anlıyorsunuz insanların yaklaşımından...
Bir dizi sayesinde biz dost olduk...
Bir dizi sayesinde ekip olduk...
Bir dizi sayesinde kötü anı renklendiren insanlar olduk...
Şaşırmayın oluyor bu...
Hayatımda hep kalsın hoca... Rabbim nasip ettikçe...
Sevgiler
Kübra
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder