Dedem 81 yaşında bir adam. Söz söz dedemi anlatıcam! Ama biraz zamanı var. Zaten cidden artık siyahlığı da anlatsak iyi olur blogda...
Neyse...
İftar sonrası babamların yanında oturuyorum... Zaten 10 dakika oturuyorum bakıyorum gidenlerin ardından konuşuyorlar kalkıyorum... Bitemedi ne Ağrı'sı ne Eleşkirt'i ne Kars'ı ne de osu busu... Arkadaş adamlar ölmüş tamam yeter yahu...
Bayramlardan konuşuyorduk...
Ne korkardım bayramlardan... Anlatamam...
Sabah kalk, asla ve asla hoşlanmadığın 3-4 günü yaşamak zorunda kal, vallahi kabus ötesi. Hoş bunları yazıyorum kızmayın "ailesi olmayanları düşünmüyorsun" diye...
Yemin ederim Allah şahit ömrümce kötü olmam olamam ben.
Sabah aşağıya bakarken çöpçü bir abiyi gördüm başladım ağlamaya... Çok ağladım... Bayram günü ben evimdeyim kafamda milyon tane olay ve adamcağız aşağıyı süpürüyor...
Neyse...
Ne korkardım bayramlardan...
Dayımları severdim ya, çok severdim... Ama kızdığım milyonlarca şey olurdu...
Bunlara değineceğim söz...
Hatta 2. partta hepsini yazacağım ama bunda bişey istesem?
Bombalara mazur kalan, evladını, bitanecik annesini, babasını,dedesini, dayısını, yiğenini kaybeden herkese dua eder misiniz? Çok çok zor Allah'ım onlar için "bayramlar" çok daha zor...
Bir bomba sonucu boyun kasını zedeleyen ben halen 13 Mart'ta kaldım da...
İkinci bölümde görüşelim...
Kübra
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder