Aslında başınıza bişeyler gelince emek verdiğiniz insanların ne kadar boş olduğunu görüyorsunuz... O savcılık olayı sonrasında maşallah soran sormayan bir ordu insan oldu. Sormayanları ben Allah'a havale ettim, hatta bazı emek verdiğim dostlar zerre sormadı bile. Bu konuda iki üç ismi ise asla unutmayacağım, onlar istemese bile yanlarındayım...Her daim, ne olursa...Ne yaşanırsa ... Belki okuyorlardır...
Aslında içini göstermek...
Yani benim için öyle...
Ama çok şanslı olmadığım için durmadan ara vermek zorunda kaldım...
Bu konuda tamam çok hatalıyım, asla vazgeçmemek lazım. Ama ben durmadan mola verir oldum...Oysa biz varken buralar taşlıktı :P
Yazmak çok güzel...
Yazmak çok özel...
Blogger dostların iki selamı, üç merhabası bile dolu dolu ediyor günü... Hele ki sizleri takip edenlerle daha mutlu oluyorsunuz...
Kırıldıklarınızı...
O sizi " biz seni böyle kabul ettik " diyen enteresanları unutuyorsunuz...
Ama sağlık olsun derim hep...
Sağlık olsun...
Hiç kimseye çok değer vermeyeceksin... Her zaman...
Ben bunu unutuyorum...
Yine kendimi aramaya çalışıyor bulamayınca daha çok keşkelerim oluşuyor...
Hata ve hata üstüne...
Dua dua üstüne...
Kübra...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder