Dur biraz dur...

Aslında dünya kadar yazılacak şey var da hepsini yazmaya cümleler de tükenir, kalbim de tıkanır sanki...

Kübra'nın müthiş bir anlatımı var:" Dostlarımı ben başımın üstünde taşırım, bakarım selam ederim,sahip çıkarım, sözlerini dinlerim. Ama yüreğine değmiyorsam çıkardığım yerden tekrar selam ederim, gel buraya bulunduğum yere derim. Sorgularım"

Zor günlerdi doğru. Neden o kadar yıkıldım ya da ağrıma gitti bilmiyorum.

Bazıların hakkını ödeyemem. Kübra başta olmak üzere. Ödeyemem arkadaşım. Burunlarından getirdim... Yok yani. Soranlara edenlere selam olsun...

Biraz alttan alın, yenin o egolarınızı. Biraz kendinizde hata arayın... Biraz da siz "evet" diyin...

Her neyse...

Üzdüysem özür dilerim...

Zorladım farkındayım...


Bir de blogdan "teşekkür etmek" istedim...

Allah'a emanet...


Mustafa